Welkom bij Gouwestad!

Gouwestad is de lokale omroep van Gouda...

Welkom bij Gouwestad!

Gouwestad is de lokale omroep van Gouda...

...maar het is ook jouw omroep in de buurt!
Slider

GA: Oekraïense familie Kostromin probeert wat van hun Goudse leven te maken

op . .

Van een vijfkamerflat in het Oekraïense Krivy Rog via noodopvang naar een vakantiehuisje aan de Reeuwijkse plassen: voor Oleh Kostromin voelt het nog vaak alsof hij in een film zit. Toch duurt de oorlog die zijn nieuwe leven veroorzaakte inmiddels een jaar. 'We hadden een vredig leven, hadden nooit rekening gehouden met oorlogshandelingen'. Hij doet zijn verhaal samen met zijn vrouw Larysa, met op de achtergrond Oekraïene muziek en op tv beelden van een toen nog ongeschonden land. Al waren ze  liever daar, ze wennen langzaam aan het leven dat ze in Gouda. Dankzij de hulp van gemeente en vele vrijwilligers, die ze oneindig dankbaar zijn.
Olec Kostromin
Oleh Kostromin
Het gezin telt drie zoons en ontvluchtte enkele dagen na het begin de oorlog per auto. 'We wilden alleen maar wég van de chaos, wég van de stress, wég van de bombardementen. Naar een rustige plek', zegt Olec in een mengelmoes van Russisch en Engels, die zoon Ioan (20) vakkundig vertaalt. Die rust was ver te zoeken, op een twee dagen durende reis tot de grens. 'Overal lagen dode mensen, er werd voortdurend gebombardeerd, er was nauwelijks benzine'. Alle plaatsen in Slowakije en Hongarijke die ze aandeden, zaten overvol met vluchtenlingen. In Praag ontmoetten ze Goudse vrijwilligers van een kerkgenootschap, die hen doorverwezen naar Nederland. Zo kwamen ze naar Gouda, in eerste instantie samen.

Ze woonden kort bij mensen van de kerk, die net als Oleh en Larysa geen Engels spraken. Daarna kwam het echtpaar terecht op de Blokker-locatie, die in alle haast door de gemeente voor opvang werd ingericht. 'We hadden niks, alleen de kleren die we aanhadden, geen geld, niks', zegt Oleh die bovendien door alle stress ernstige hartklachten kreeg 'mijn bloeddruk zat boven de 200'. Er werd meteen een dokter en medicijnen voor hem geregeld. 'En ik hoefde niets te betalen,' zegt hij met een stem waar nog steeds ongeloof in doorklinkt over deze en alle andere hulp die ze kregen en krijgen.

Kamer in de Blokkerlocatie wordt ingericht , maart 2022
maart 2022 kamer in de Blokkerlocatie
'Iedereen in Gouda is zo aardig en behulpzaam, de gemeente en alle vrijwilligers.' Olec herhaalt het vele keren tijdens het gesprek. Hij noemt speciaal Yulia Zorina, Feruza, Lena, Masha Karpus, 'en alle andere vrouwelijke vertalers die ons nog steeds helpen.' De taal is nog wel een ding: er zijn weinig vertalers die vanuit het Nederlands naar het Oekraïns kunnen vertalen en omgekeerd. Daarom leren hij en zijn vrouw Engels, een vak dat ze thuis op school niet kregen. 'Wij waren gerussificeerd, Engels was niet aan de orde.' Hun voertaal is Russisch, zoals in veel Oekraïnse gebieden het geval was (en is). 

Olec ging meteen aan de slag als vrijwilliger: het gebouw moest verdieping voor verdieping worden ingericht en de meeste van de ruim 200 bewoners zijn vrouwen met kinderen: mannen zijn achtergebleven om te vechten. Drie wc's voor tientallen mensen, een krakkemige lift, die het in januari begaf en onlangs werd vervangen- terwijl iedereen op de begane grond moet koken, wassen en kleding uitzoeken; Olec vergelijkt het met leven in een hostel. Toen de gemeente en de vrijwilligers het vele werk amper aankonden, nam hij met liefde een betaalde baan aan als concierge in het gebouw. 'Ik weet hoe het is om hier te leven, ken de problemen en ben blij dat ik kan helpen het leven van landgenoten te verbeteren.'

wasmachines blokkerlocatie 2022
wasmachineruimte 2022

 Thuis in ekraïne was hij tandtechnieker, op het laatst werkzaam als manager medische apparatuur, geholpen door Larysa die eerder als verpleegster werkte. Zij heeft hier geen betaald werk. 'Ik kook en maak schoon', zegt ze met een lachje naar man en zoon. En er is de Engelse les. Al zegt ze niet veel, aan haar reacties is merkbaar dat ze er al heel wat van verstaat. 'We try to find a way to make fun' zegt Oleh, over hoe ze zich aanpasseen aan hun nieuwe leven. Dat gaat stap voor stap en al beter dan in het begin. 'De eerste vier maanden was ik compleet in de war. Dan liep ik hier door de stad en dacht: wat doe ik hier, zit ik in een film?' zegt de verder goedlachse Oleh met pijn in zijn ogen. 'Ik hoop dat hier nooit oorlog komt'. 

Hij kan er nog altijd niet over de oorlog in zijn land: 'crazy, incredible war, al acht jaar, want voor ons begon het in 2014 toen de Russen de Krim innamen'. Ze volgen de strijd in hun thuisland niet op de televisie 'teveel stress' en blijven hopen dat ze achtergelaten vrienden en familie levend zullen terugzien. 'Weer bij elkaar zitten, eten, drinken en liedjes zingen', zegt Olec met een verlangende blik. Toch weet hij nu al dat hun 30-jarig huwelijksfeest niet in Oekraïne gevierd gaat worden, maar in het vakantiehuisje aan de Reeuwijkse plassen, waar ze sinds november wonen. 'Met dank aan Hidde en Carolien'. 

Larysa Kostromin
Larysa Kostromin
Daar zijn ook zoons Ioan en Antony (22) neergestreken. Zij probeerden vorig jaar nog even een nieuw leven op te bouwen in Praag. Toen ze daar niet aan de slag konden als tandtechnieker, omdat ze hun diploma in Oekraïne hadden laten liggen, volgden ze hun ouders naar Gouda. Hier kregen ze wel werk in hun branche, ondanks de ontbrekende papieren. Oudste zoon Alexy (28) woont en werkt tegenwoordig in Londen.  

Tags: Goudse Achtergronden