Nu worden er nog Delfts Blauwe vazen en herdenkingsborden gemaakt, maar het einde nadert voor aardewerkfabriek De Drietand in Gouda. Na ruim zestig jaar sluiten de broers Eric en René Boot binnenkort voorgoed de deuren van het familiebedrijf. Daarmee eindigt een Gouds tijdperk: van de 150 aardewerkfabriekjes die de stad ruim veertig jaar geleden nog telde, was alleen De Drietand over. Ook de toeristische attractie Ambachtelijk Gouda houdt op te bestaan.
Het pand op industriegebied Goudse Poort aan de Stavorenweg biedt twee goed bewaarde geheimen: op de begane grond is de aardewerkfabriek, waar Delfts Blauwe voorwerpen gemaakt worden van grondstof tot eindproduct. Vooral veel herdenkings- en gelegenheidsborden: in april nog een Gouda750-bord in opdracht van de stad voor de koning. De klassieke kaststellen die nog in overvloed in voorraad zijn, vinden al jaren geen aftrek meer.
Op de eerste verdieping is Ambachtelijk Gouda, met in zes nagebouwde huisjes evenzoveel ambachten, van Delfts blauw, Goudse kleipijpen, kaas, bier, kaarsen en stroopwafels. De expositieruimte werd zeven jaar geleden geopend om georganiseerde busreizen te ontvangen. Maar de grote toestroom bleef uit en de afstand voor de toeristen in de binnenstad te groot.
Delfts Blauw minder in trek
De groep mensen die traditioneel Delfts Blauw mooi vindt, blijft slinken. De moderne variant waar De Drietand op over ging, bleek niet zo gewild als gehoopt. Verder neemt de vraag naar jubileumborden af. 'Het is een luxe artikel, het eerste waarop in crisistijd wordt bezuinigd en het laatste wat weer ingevoerd wordt.'
'De grootste kostenpost is de arbeid. Als mensen zien hoeveel tijd het schilderen kost, begrijpen ze de prijs beter', zegt Eric. Hij heeft zichzelf leren schilderen en op evenementen als Zotte Zaterdag en de Winterfair kun je hem bezig zien in de Sint-Janskerk.
Corona en prijsstijgingen
Corona en de prijsstijgingen gaven uiteindelijk de nekslag. 'We hebben twee jaar stilgelegen en merken dat de busreizen moeilijk op gang komen', zegt René. 'Er zijn te weinig chauffeurs, de brandstofprijzen zijn torenhoog. Ook onze grondstof- en energieprijzen gaan omhoog. Daarom hebben we uiteindelijk gezegd, we stoppen ermee.'
Vooral vader Boot, die het bedrijf in 1956 begon met diens vader, heeft het er volgens Eric moeilijk mee: 'Ik heb hem hier al weken niet meer gezien. Voor hem is het emotioneel. Maar als je er je brood niet meer mee kunt verdienen, moet je ermee ophouden.' René heeft ook een dubbel gevoel: 'Ik heb hier mijn hele leven gewerkt en het is een mooi vak.'
'Voor het eerst solliciteren'
Voorlopig is er nog genoeg te doen, de sluiting moet goed gebeuren. De voorraad moet eruit tegen lagere prijzen. De komende maand kunnen particulieren op zaterdag en op zondag hun slag komen slaan.
Wat ze daarna gaan doen, weten ze nog niet. 'Er is werk genoeg en mijn cv ligt al klaar', zegt Eric. 'Dat wordt voor het eerst in mijn leven dat ik ga solliciteren.'